روزگار فرخ - هرمزد ناظم پور

«روزگار فرخ» روایت ناتمامی از زندگی فرخ است. داستان تنهایی فرخ که به دنبال گمشده‌هایش می‌گردد به قدری روان و پرکشش نوشته‌شده که خواننده تا به انتها آن را دنبال می‌کند و همراه با داستان، تنهایی آدم‌های دیگر قصه را هم درمی‌یابد. تنهایی انسان معاصر! وقتی داستان تمام می‌شود خواننده با وجود اینکه در یک تعلیق و حالتی نامطمئن می‌ماند، احساس آرامش می‌کند و از اینکه با فرخ همراه شده خوشنود است. تصویرسازی‌های زیبا، بکر و شاعرانه در سطرسطر داستان به جذابیت‌های آن می‌افزاید و به فضای تلخ و ناگزیر آن طعمی ملس می‌دهد. نویسنده «روزگار فرخ» پیداست زندگی را خوب می‌شناسد و تجربه گرانمایه‌ای دارد. با زبان به زیبایی کار می‌کند و آن را به درستی مانند ابزاری هنرمندانه به کار می‌گیرد.