دانلود رایگان متن کامل کتاب الکترونیک
شریعت عقلانی ؛ مقالاتی در نسبت عقل و شرع - زنده یاد احمد قابل
۳۲۸ صفحه
بهمن ۱۳۹۱
هفتمین جلد از مجموعه آثار زنده یاد احمد قابل در ۳۲۸ صفحه در فضای مجازی منتشر شد. در این کتاب شش مقاله از نویسنده، ده مقاله در نقد وی و هفت مقاله در پاسخ به نقدها گردآمده است. کتاب «شریعت عقلانی» با دیگر کتاب نویسنده «مبانی شریعت» که در واپسین روزهای حیات وی منتشر شد قرابت فراوان دارد و در حقیقت چارچوب نظری مباحث فقهی قابل است. کتاب “شریعت عقلانی” به “مرضیه پاسدار” همسر فداکار احمد قابل تقدیم شده است.
چکیده نظر قابل در این کتاب این است: عقل حجت اصلی و اولی است و شرع حجت ثانوی. شرایع تنها در منظقةالفراغ عقل حق اظهارنظر مستقل را دارند و در سایر موارد موظف به تأیید و تأکید حکم عقل می‌باشند. شریعت می‌باید از چیزی که «عقل مشترک بشری» آن را نفی می‌کند، لزوماً پرهیز کند و دورباش دهد و به چیزی که عقل، وجود آن را لازم می‌شمارد، رو آورد و دستور دهد. در حوزه‌ی مسائل غیرعبادی، رویکردهای شرعی با معیارهای موردنظر عقلای زمان نزول وحی یا زمان حضور اولیاء خدا، هماهنگی داشته و مبتنی بر «مدارا با عقلانیت بشر در هر زمان» بوده که اصلی اساسی در حوزه‌ی تشریع است. مراد و مقصود ما از عقل، همان است که از آن با عنوان «عقل عرفی» یاد می‌شود.
شریعت عقلانی ؛ مقالاتی در نسبت عقل و شرع - زنده یاد احمد قابل
۳۲۸ صفحه
بهمن ۱۳۹۱
هفتمین جلد از مجموعه آثار زنده یاد احمد قابل در ۳۲۸ صفحه در فضای مجازی منتشر شد. در این کتاب شش مقاله از نویسنده، ده مقاله در نقد وی و هفت مقاله در پاسخ به نقدها گردآمده است. کتاب «شریعت عقلانی» با دیگر کتاب نویسنده «مبانی شریعت» که در واپسین روزهای حیات وی منتشر شد قرابت فراوان دارد و در حقیقت چارچوب نظری مباحث فقهی قابل است. کتاب “شریعت عقلانی” به “مرضیه پاسدار” همسر فداکار احمد قابل تقدیم شده است.
چکیده نظر قابل در این کتاب این است: عقل حجت اصلی و اولی است و شرع حجت ثانوی. شرایع تنها در منظقةالفراغ عقل حق اظهارنظر مستقل را دارند و در سایر موارد موظف به تأیید و تأکید حکم عقل می‌باشند. شریعت می‌باید از چیزی که «عقل مشترک بشری» آن را نفی می‌کند، لزوماً پرهیز کند و دورباش دهد و به چیزی که عقل، وجود آن را لازم می‌شمارد، رو آورد و دستور دهد. در حوزه‌ی مسائل غیرعبادی، رویکردهای شرعی با معیارهای موردنظر عقلای زمان نزول وحی یا زمان حضور اولیاء خدا، هماهنگی داشته و مبتنی بر «مدارا با عقلانیت بشر در هر زمان» بوده که اصلی اساسی در حوزه‌ی تشریع است. مراد و مقصود ما از عقل، همان است که از آن با عنوان «عقل عرفی» یاد می‌شود.